Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Η Τριπόλεως του 2012

Φώτο: Γιώργος Τσιόρβας


 ...Και το σήμερα. Ο χρόνος δεν σταμάτησε στην γωνία Αίμωνος και Τριπόλεως. Παρακολουθώντας  την μετάλλαξη της γειτονιάς  ,  την μεγάλη αλλαγή , στο ίδιο σημείο με το χθες. Τίποτα δεν είναι το ίδιο,  παρόλα  αυτά έχει μεγάλη ιστορική μνήμη. Και  με ένα  τρυφερό   βλέμμα εστιάζεις την προσοχή σου , στα σπίτια , στις πολυκατοικίες ,  κάποιες με έντονο χρώμα , και άλλες  που θέλουν να γλυκάνουν την πρόσοψη τους με  τα καταπράσινα  από περικοκλάδες μπαλκόνια.
Ο ήλιος όμως του Κολωνού , βάζει τα δυνατά του  και λούζει τον πανέμορφο αυτόν καταπράσινο δρόμο , έναν δρόμο  ο οποίος  θα ενώνει για πάντα τον λόφο του Ιππείου Κολωνού με τον Αρχαιολογικό Χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Γεωργία Ξάνθη.

Στην οδό Τριπόλεως λίγα χρόνια μετά


Στην οδό Τριπόλεως , στο ίδιο ακριβώς σημείο, μερικά χρόνια αργότερα. Το σπίτι , είναι ακόμη στην θέση του. Αλλά υπάρχει κάτι νέο. Πεζοδρόμιο και άσφαλτος . Δενδράκια σε νηπιακή ηλικία κάνουν την εμφάνιση τους , δείχνοντας μας ότι κάτι αλλάζει.
Και θα αλλάξει λίγα χρόνια αργότερα , όταν , ελάχιστα μέτρα πιο κάτω , Τριπόλεως και Αίμωνος , σε εργασίες ρουτίνας , θα βρεθεί η επιγραφή ορόσημο , ΗΟΡΟΣ ΤΗΣ ΗΕΚΑΔΗΜΕΙΑΣ , η οποία χρονολογείται από το 500 π. Χ. 

Στην οδό Τριπόλεως το 1957


Στην οδό Τριπόλεως, την παλιά , Απόκριες 1957, με ένα σπίτι στην μέση, το εμπόδιο της ευθείας με τον Ίππειο Κολωνό.
Και επειδή πρέπει να πιστεύετε , μόνο ότι βλέπουν τα μάτια σας , η αγνώριστη και χωμάτινη οδός Τριπόλεως , ας μένει στην μνήμη μας , ως μέτρο σύγκρισης με το σήμερα. Για να μετράμε τις διαφορές . Στα γύρω και στα χρόνια

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Κάντε τα χέρια σίδερα / και τις ψυχές ατσάλι / αητόπουλα μαύρα φτερά / να μην σας πάρει ο ύπνος...

της Ελένης Καρασαββίδου/ "Αυγή" 21.07.2012


Οι στίχοι αυτοί του Β. Γκούφα εκφράζουν την ορμητική μερίδα του λαού που βγήκε στους δρόμους σε μια από τις πυκνότερες πολιτικές εβδομάδες αυτού του τόπου, από τις 15 ώς και τις 21 Ιουλίου του 1965, σε μια μαρτυρική προσπάθεια να υπερασπίσει την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση και τη “δημοκρατία” του, δηλαδή τις επιλογές του. Η ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης και ο Ανένδοτος του Γέρου της Δημοκρατίας (όσο κι αν υπαρκτές πλευρές του αμφισβητούν ευθέως αυτόν τον χαρακτηρισμό) οδήγησε σε μια αναμφισβήτητα αήθη και κορυφαία αντιδημοκρατική πράξη των “γνωστών” αντιπάλων του: στην αποστασία.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Η δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα στις 15 Ιουλίου 1965

 

15 Ιούλη 1965. Σαν σήμερα, 47 χρόνια πριν. Η άρνηση του βασιλιά να υπογράψει την αποπομπή του φιλοβασιλικού Πέτρου Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οδήγησε στην  παραίτηση του πρωθυπουργού Γ.  Παπανδρέου.
Λίγες ώρες μετά, ο βασιλιάς διορίζει την πρώτη κυβέρνηση των αποστατών υπό τον Γ. Αθανασιάδη-Νόβα. Από εδώ και εμπρός ξεκινά η μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση μετά τον Εμφύλιο που θα κρατήσει περίπου 70 ημέρες.
Έξι μέρες αργότερα δολοφονείται ο αριστερός φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας. Γεννημένος στο Οίτυλο της Μάνης ο Πέτρουλας, εμβληματική μορφή της αριστεράς και της αριστερής αμφισβήτησης της πολιτικής γραμμής της ΕΔΑ της εποχής, έχασε τη ζωή του στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες –πολλοί υποστηρίζουν ότι είχε στοχοποιηθεί και στραγγαλίστηκε- σε μια από τις μαχητικές λαϊκές διαδηλώσεις και έγινε τραγούδι από τον Μίκη Θεοδωράκη.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Οι ωραίοι της Πλατείας


 Μάιος του 1936, πίσω από τον "Αττικό του Μαμάη"



της Γεωργίας Ξάνθη
Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας , με γράμματα  κεφαλαία ,   η λέξη ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΤΗΣ 24ης  ΜΑΙΟΥ  1936 . Έγραφε και κάτι άλλο . Την λέξη  ΣΥΝΝΕΦΙΑ. Δύσκολο να καταλάβει κάποιος αν εννοούσε τον καιρό η τα γεγονότα.
Παρόλα αυτά , ο  πλανόδιος φωτογράφος , χώρισε την παρέα στα δύο. Ήθελε ο καλός καλλιτέχνης ,  να φτιάξει την εικόνα ,  για μια άλλη γενιά , για να θυμάται. Ήθελε να φαίνεται και  το καφενείο , ο « Αττικός του Μαμάη »,  στο ισόγειο του διώροφου κτηρίου Λενορμάν και Μύλων , στην  απέναντι γωνία  από τον παλιό φούρνο του Ξάνθη. Λες και ήξερε ότι , στα χρόνια που θα ακολουθούσαν και ήταν πολύ κοντά , αυτό το καφενείο θα ήταν ,  τόπος  ελευθερίας πνεύματος από την νεολαία της συνοικίας μας , που έβγαζε το άχτι της στου τοίχους . Εικόνες  ζωγράφου   ,  παρουσίαζαν τα χρώματα που έκρυβαν στην καρδιά τους  , εκείνοι  , που πραγματικά ήθελαν  να  μείνουν ελεύθεροι.