« Εν Αθήναις τη 17η Μαΐου 1963»

Γράφει η Γεωργία Π. Ξάνθη

 Νους υγιής εν σώματι υγιεί.Η φωτογραφία,  στο πίσω μέρος  ,με καλλιγραφικά γράμματα θα κρατά για πάντα την ανάμνηση αυτής της ημέρας. « Εν Αθήναις τη 17η Μαΐου 1963» .Η Αναμνηστική φωτογραφία ,από την λήξη της προπόνησης των μαθητριών της πρώτης τάξης, του πιο γνωστού γυμνασίου της συνοικίας μας. Ζ΄ Γυμνάσιο Θηλέων Αθηνών της συνοικίας Κολωνού, Ακαδημία Πλάτωνος και Βοτανικού.

Το κρατσούτσο του ρετσινοδίαιτου

από το 7ο φύλλο της εφημερίδας μας που κυκλοφορεί

Ιστορίες για τις ιστορικές ταβέρνες της γειτονιάς: "Φανερή Κάνουλα", "Μπιραρία του Μαυρομάτη", "Σκαλούμπακας", Κοτταρού", "Μανώλιας", "Ο Αττικός" 

έργο του Νότη Ξάνθη

Tης Γεωργίας Π. Ξάνθη

έργο του Νότη Ξάνθη

Δύο θηλυκά υμνήθηκαν τόσο πολύ στην Αθήνα: Η γυναίκα και η ρετσίνα. Λέει το τραγούδι: «Ο έρωτας και το κρασί το ίδιο κάνουνε μεθύσι». Το κρασί, η ρετσίνα, η ξανθιά νύφη της Αττικής, υμνήθηκε από αξέχαστους μουσικοσυνθέτες και ποιητές και ηθοποιούς.

Ο Ορέστης Μακρής, ο ωραιότερος μεθύστακας του ελληνικού κινηματογράφου, με ασταθή βηματισμό, φτάνει στο στέκι που θα τον φιλοξενήσει για αρκετές ώρες, αφού, αν και ζαλισμένος, θέλει να γευτεί την «άριστη ποιότητα του οίνου».

Η ζέστη στην καρδιά της θύμησης των οινομαγειρείων, των κρασοπουλειών, της μπακαλοταβέρνας, μας οδηγεί σε μιαν άλλη εποχή, αυθεντική και μερακλίδικη. Ηταν πολύ φτωχά τα χρόνια τότε, φτωχή και η γειτονιά της ταβέρνας, ακόμη πιο φτωχός και ο μεζές.

Οι ασθένειες στον Κολωνό (1900)

Οι ασθένειες στον Κολωνό (1900)

Γάλα εκ του μαστού της αγελάδος (1902)

Τα θυρανοίξια του ναού του Αγ. Αντωνίου στην Κολοκυνθού(1095)

"Μάσες, ξάπλες κι απεργίες" (1965)

Το μπακάλικο του Κίκιζα στη γωνία Λένορμαν και Παλαμηδίου

 Πηγή : "Μεταξουργείο-Κολωνός: Νοσταλγία και πραγματικότητα" του Βασίλη Αγγελίδη

Το μπακάλικο του Κίκιζα ήταν γνωστό σ' όλη την Αθήνα. Βρισκόταν στη γωνία Λένορμαν και Παλαμηδίου... Ήταν το μεγαλύτερο μπακάλικο της τότε Αθήνας και λειτουργούσε από το 1925. Απασχολούσε περισσότερους από είκοσι υπαλλήλους, όταν τα μεγαλύτερα μπακάλικα της εποχής απασχολούσαν πέντε ή έξι υπαλλήλους.

Όταν δεν μπορούσαν οι Αθηναίοι να βρουν ένα είδος σε άλλα μπακάλικα το 'βρισκαν στου Κίκιζα και πάντα φρέσκο, δεδομένου ότι είχε πολλή δουλειά και τίποτα δεν έμενε στις αποθήκες για καιρό. Μία από τις στάσεις του 11 τραμ που άρχιζε από την Κολοκυνθού και τελείωνε στο τέρμα της οδού Ιπποκράτους λεγόταν στάση Κίκιζα κι αυτό διευκόλυνε τον κόσμο που ήθελε να ψωνίσει εκεί.