Ο Λόφος του Ιππίου Κολωνού

Ο Λόφος του Κολωνού είναι παγκόσμιας εμβέλειας αρχαιολογικός χώρος γνωστός σαν Ιππιος Κολωνός.

Βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Σήμερα αποτελεί εκτός από ένα σημαντικό πνεύμονα πρασίνου, την σύνδεση της αρχαίας με την σύγχρονη πρωτεύουσα. Ο λόγος για τον λόφο του Ιππίου Κολωνού.

Ο αρχαίος Κολωνός (που σημαίνει λόφος) βρίσκονταν βόρεια του Διπύλου και εκτείνονταν στη πεδιάδα του Κηφισού. Ήταν κατάφυτος από ελαιόδεντρα και κατοικούνταν από την Λεοντίδα Φυλή.

Σύμφωνα με την μυθολογία εκεί βρίσκονταν σπήλαιο όπου κατέβαινε στον Άδη.

Ο θεός του Άδη Πλούτων, που είχε ερωτευθεί την Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας, την απήγαγε από τους λειμώνες της Αίτνας και την μετέφερε πάνω στο άρμα του στον Κολωνό της Αττικής, κατεβάζοντάς την στο νυμφώνα του στον Άδη, μέσα από το βαθύ άντρο του Κολωνού, που ο Σοφοκλής το ονομάζει "χαλκόπουν οδόν".

Βέβαια εκτός από τον Ιππίο υπήρχε και ο αγοραίος Κολωνός που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης. Ονομάστηκε «Ιππίος» από τον ναό του Ιππίου Ποσειδώνα που ήταν και προστάτης της περιοχής. Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τον Αντίγονο Γονατά το 265π.χ., αλλά η περιοχή εξακολούθησε να καλείται έτσι λόγω του ναού της Ιππίας Αθηνάς.

Στον Ίππιο Κολωνό υπήρχε το τέμενος των Ερινύων, ο τάφος του Οιδίποδα, καθώς και  ηρώα του Θησέα, Πειρίθου και Αδράστου. Εδώ ήταν και το άγαλμα του Κολωνού, που έδωσε το όνομά του στο δήμο. Κοντά στο λόφο του Κολωνού ήταν το Άλσος της Ακαδήμειας και η Σχολή του Πλάτωνα, όπου δίδαξε ο μεγάλος φιλόσοφος. Μεταξύ Ακαδήμειας και Κολωνού, ο Πλάτων είχε την κατοικία του και εκεί ήταν και ο τάφος του.

 Ο περιηγητής Παυσανίας γράφει στα "Αττικά" του, ότι, αφού εξήλθε της Ακαδημίας, συνάντησε το μνήμα του Πλάτωνος και εκείθεν προς τα ανατολικά αντίκρισε να στέκει ψηλά πάνω στον Κολωνό το άγαλμα του Ιππίου Ποσειδώνος.

Στον Κολωνό εικάζεται ότι γεννήθηκε και ο Σοφοκλής μιας και αναφέρεται για την περιοχή στη τραγωδία του «Οιδίππους επί Κολωνώ».

 Οι επισκέπτες έρχονται εδω απ όλο το κόσμο, και με σεβασμό στέκονται δίπλα στα δύο μνημεία που είναι δίπλα στο θέατρο και δίπλα στην Ακαδημία του Πλάτωνα και μιλούν για την ιερότητα του χώρου

Φοιτητές από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια έρχονται και κάνουν τις εργασίες τους.  Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, ερευνητές, αρχαιολόγοι και καλλιτέχνες απ όλο τον κόσμο μιλούν μέσα από τα έργα τους για την ιστορικότητα και την ιερότητα του Κολωνού.

Παραθέτουμε λίγα λόγια από ένα απόσπασμα από την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Επί Κολωνώ»(σε ελεύθερη μετάφραση).

Ο τυφλός Οιδίπους, αλλόφρων από την κακή μοίρα του, φεύγοντας από την πατρίδα του Θήβα, φθάνει στον Κολωνό της γειτονικής Αττικής, συνοδευόμενος από την κόρη του Αντιγόνη, για να βρει τη λύτρωση, κατεβαίνοντας δια της "χαλκοπόδου οδού" στο βαθύ "κολωνιαίο' άντρο του Άδη.

«Κάθεται σ' ένα βράχο μέσα στο ιερό άλσος των Ευμενίδων και ανακαλύπτεται από κάποιο κάτοικο, που τον διώχνει. Ο Οιδίπους αρνείται να φύγει επικαλούμενος χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο το μέρος αυτό θα είναι ο τόπος της τελικής του ανάπαυσης. Στο μεταξύ έρχεται εκεί και η άλλη κόρη του Οιδίποδα, η Ισμήνη. Ο Κολωνιάτης συγκεντρώνει τους γέροντες του τόπου.»

Ο Μέτων, Αθηναίος αστρονόμος και γεωμέτρης του 5ου π. Χ. αιώνα και σύγχρονος του Σωκράτη, ο οποίος επινόησε τον λεγόμενο "Κύκλο του Μέτωνος", αναφορικά με το μηνολόγιο και τον ηλιακό ενιαυτό, ανέβαινε συχνά στον Κολωνό να κάνει τις αστρονομικές παρατηρήσεις του.

Αλλά και ο Θεόφραστος, ο οποίος είχε μαθητεύσει στην Ακαδημία του Πλάτωνος, αναφέρει στα "μετεωρολογικά" του, ότι ο Φατινός, του οποίου τα μαθήματα είχε παρακολουθήσει ο Μέτων, μελετούσε κι αυτός τα άστρα και τα μετέωρα από τον Κολωνό, γιατί "η θέα του Κολωνού είναι ευρυχωροτέρα και δια τούτο προτιμητέος είναι από τους αστρονόμους ο Κολωνός".

Και ο κυνικός φιλόσοφος του 2ου π. Χ. αιώνα Δημώναξ, ο οποίος έζησε και δίδαξε στην Αθήνα, περιγράφει το ευχάριστο περιβάλλον του Κολωνού. Στον Κολωνό γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματά του ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής, του οποίου η τραγωδία "Οιδίπους επί Κολωνώ" διαδραματίζεται στον Ίππιο Κολωνό. Στα νεότερα χρόνια, ο Γερμανός αρχαιολόγος Λούντβιχ Ρος (Ludwig Ross, 1806 - 1859), που επισκέφτηκε την Αθήνα στα 1832-33, δίνει μια εύγλωττη περιγραφή του Κολωνού στις "Αναμνήσεις" του.

Η Κριστιάνα Λυτ (Christiane Lueth, 1817 - 1900), μια Δανή που έμεινε στην Αθήνα στα χρόνια του Όθωνα, μαζί με το σύζυγό της Γερμανό θεολόγο και διδάκτορα της φιλοσοφίας Άσμους Λυτ, γράφει για το θάνατο του αρχαιολόγου Κάρολου Μύλλερ, που είναι θαμμένος στο λόφο του Κολωνού. Και ο Δανός συγγραφέας Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, που επισκέφτηκε τον Κολωνό σ' ένα ταξίδι του στην Ελλάδα το 1841, περιγράφει τις εντυπώσεις του από το φυσικό περιβάλλον του Κολωνού.

Σήμερα στην κορυφή του λόφου του Κολωνού, πίσω από σιδερένιο κιγκλίδωμα, βρίσκονται δυο μνημεία φιλελλήνων αρχαιολόγων. Το ένα είναι πάνω στον τάφο του Γερμανού αρχαιολόγου Καρόλου Μύλλερ (1797 - 1840), που εργάστηκε και πέθανε στην Αθήνα. Είναι έργο του Δανού αρχιτέκτονα Κρίστιαν Χάνσεν (1803 - 1883). Πρόκειται για μια επιτύμβια στήλη, που καταλήγει σε ανθεμωτή διακόσμηση.

Δίπλα στο μνημείο του Μύλλερ, υπάρχει και το μνημείο του Γάλλου αρχαιολόγου Σαρλ Λενορμάν (1802 - 1859), που επίσης πέθανε στην Αθήνα. Πρόκειται για μια μαρμάρινη λουτροφόρο υδρία, στο εσωτερικό της οποίας έχει ταφεί η καρδιά του. Αυτή που υπάρχει σήμερα είναι έργο του Έλληνα γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου (1889 - 1974), που στήθηκε το 1936, επειδή η πρωτότυπη είχε καταστραφεί. Στην κύρια όψη της υδρίας υπάρχει ανάγλυφη σε κυκλικό μετάλλιο η μορφή του Λενορμάν.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ: http://wikimapia.org/#lat=37.9955666&lon=23.7153036&z=16&l=14&m=b