Το κοριτσάκι με τον …..φιόγκο.

Ο μπαμπάς Χρήστος πήρε στην αγκαλιά του την μικρή Πόπη και κοίταξαν μαζί τον φακό του πλανόδιου. Μόνο που « το πουλάκι » αργούσε να κάνει την εμφάνισή του,  αργούσε να δώσει την στιγμιαία λάμψη του ,  επιβεβαίωση  αποτύπωσης της στιγμής  , του λαμπερού γέλιου στα φωτεινά πρόσωπα.

Για όλα έφταιγε ο φιόγκος. Έτσι είπε ο πλανόδιος.

Γυρνούσε ο φιόγκος στα μαλλιά , δεν έλεγε να κάτσει στην όμορφη θέση του, γύρναγε σαν ελικόπτερο ,έκανε αστεία.

Επιτέλους τον σταθεροποίησε ο μπαμπάς , κοίταξε το αστέρι του τρυφερά , με αγάπη, για να βγει η φωτογραφία της μνήμης, μπροστά από την  εξέδρα  της  μικρής φιλόξενης  στα Αστέρια  της εποχής σκηνής ,  στο δημοτικό καφενεδάκι του Καπράλου.

 Εκεί ψηλά στον λόφο, τον φωτεινό λόφο του Ιππείου Κολωνού , από όπου  μπορούσες να αγναντέψεις και τις κάτω γειτονιές , μέχρι  την αστραφτερή θάλασσα του Φαλήρου, εκείνη την χρονιά του 1954.

Γεωργία Ξάνθη.