Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Η τέχνη του ψήστη


Κυριακή 8 Απριλίου 1951. Στο φούρνο ο Νότης, ο Τάκης και ο Παναγιώτης

της Γεωργίας Π. Ξάνθη
Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας  ,γραμμένη μόνο η ημερομηνία. Ίσως επειδή η τοποθεσία ήταν και γνωστή και καθημερινή. Κυριακή , 8 Απριλίου 1951 . Κυριακή ,  ημέρα  χαράς και σύναξης στο οικογενειακό τραπέζι.  Έτσι μόνο εξηγείται και η εικόνα της παλιάς φωτογραφίας , με τα ταψιά  σε σειρά ,  μικρά  η  μεγάλα  , σιδερένια η και  χάλκινα , υπό το  βλέμμα των  τριών μαστόρων  του ψησίματος , των  τριών  καλλιτεχνών   στην τέχνη  της νοστιμιάς . Του Νότη , του Τάκη και του κου Παναγιώτη. Φουρναραίοι και ψήστες  που συμμετέχουν  στις χαρές και στις λύπες  μιας οικογένειας. Οι ηλεκτρικές κουζίνες ελάχιστες και οι νοικοκυρές  έπαιρναν τις λαμαρίνες για τα  γλυκά των Χριστουγέννων, τα  μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες η για τα κουλουράκια ,τα πρόσφορα. Ο φούρναρης και  ο ψήστης , άφηναν  το δικό τους  άρωμα  , το άρωμα της πίστης  για  το τέλειο αποτέλεσμα. Γιατί απλά στον φούρναρη της γειτονιάς σου πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη.
Ταψιά ,φερμένα από  τις νοικοκυρές , με κιμωλία  και με πελώρια γράμματα το όνομα στο πλάι , προς αποφυγή λάθους κατά την παράδοση. Λίγα είχαν γίνει? Να πηγαίνεις αρνάκι με πατάτες  και να επιστρέφεις με μελιτζάνες με πατάτες?
Η κιμωλία λοιπόν , έκανε καλή δουλειά και το κάθε ταψί επέστρεφε εκεί από όπου είχε φύγει. Όπως καλή δουλειά έκανε και ο ψήστης έτσι ώστε όλοι  να  ευχαριστιούνται την νοστιμιά ενός καλοψημένου φαγητού . Και  με το καλοψημένο φαγητό , απολαμβάνεις και την κουβέντα  στο κυριακάτικο τραπέζι .Και πολύ πολιτική κουβέντα  αφού στην εβδομάδα  που θα ακολουθούσε , δηλ.  15 Απριλίου του 1951 , οι δημοτικές εκλογές  θα έβγαζαν  νέο Δήμαρχο.  Κώστας Γ. Κοντζιάς , ανεξάρτητος της εθνικόφρονος παράταξης , Αμβρόσιος Πλυτάς , Σταμάτης  Μερκούρης και  Δ. Γονατάς  των Αριστερών  δυνάμεων.
Στην γειτονιά μας , το 6ο Δημοτικό διαμέρισμα τότε  ,και με  βάσει  την ενορία , στις ενορίες  λοιπόν του  Αγ. Κωνσταντίνου του παλαιού, του Αγ. Γεωργίου της Ακαδημίας Πλάτωνα, της Κοίμησης Θεοτόκου Κολοκυνθού , και Αγ. Τρύφωνος  του Κολωνού , σάρωσε η παράταξη του Κοντζιά.  Η νοοτροπία μας  θα σφράγιζε  και το παρελθόν, θα  σφραγίζει    και το μέλλον  μας.  Από τότε , και ας έχουν περάσει  61 χρόνια.
Γεωργία Ξάνθη.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Η ιστορία των ανασκαφών στην Ακαδημία Πλάτωνος


Φώτο: Βασίλης Μακρής

του Γ. Μυρρινούς
§ 1908: Ο αρχαιολόγος κ. Καστρινιώτης έκανε την πρώτη αρχαιολογική έρευνα, για την ανακάλυψη της Ακαδημίας Πλάτωνος στη θέση «Καθήμεια» στην έπαυλη Ε. Μπεκιάρη (πρώην Ι. Βλάχου).
§ 1928 – 1939: Ο Π. Αριστόφρων και η Ακαδημία Αθηνών διεξήγαγαν  αρχαιολογικές έρευνες πρώτα στη θέση Αγ. Γιώργη και στη συνέχεια στο σημερινό αρχαιολογικό πάρκο, με σκοπό την ανακάλυψη της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Η ιστορία της Αρχαίας Ακαδημίας Πλάτωνος

 
Το Γυμνάσιο. Φώτο: Βασίλης Μακρής

του Γ.Μυρρινούς 
§ Η Ακαδημία Πλάτωνος είναι μια από τις περιοχές της Αττικής που πρωτοκατοικήθηκαν κατά την νεολιθική εποχή (4.500 π.X - 3.000 π.Χ)

§ Η «Οικία του Ακάδημου», του πρώτου οικιστή της Ακαδημίας, ανήκει στην πρωτοελλαδική περίοδο (2.300 π.Χ).

§ Η «Ιερά οικία Θυσιών» ανήκει στην γεωμετρική εποχή( 900π.Χ) και ήταν τόπος θυσιών προς τιμή του Ακάδημου. Ανακαλύφθηκαν τάφοι γεωμετρικής περιόδου σε όλη την περιοχή.

"Ριζοσπάστης" (1944): Αρχίζει η διανομή τυριού


Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Κολωνός 1940-1949: Η "Μόσχα" της Αθήνας

 
της Γεωργίας Π. Ξάνθη

Ένα ταξίδι στο παρελθόν , εβδομήντα χρόνια πίσω , σε ένα ταξίδι με μνήμες , εικόνες , και πρόσωπα χωρίς να ξύνει πληγές. Ας σφραγίσουμε μέσα μας μια εποχή , που ούτε να λησμονηθεί πρέπει ,ούτε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να επανεμφανισθεί επιτρέπεται.
Παραμονές της ιταλικής επιδρομής τραγούδι της μόδας ήταν η Ριρίκα . Ενθουσιασμός από τις νίκες του Ελληνικού στρατού στην Αλβανία ,αλλά και τα σατυρικά τραγούδια για τον Ιταλό δικτάτορα , σατυρικό θέμα σε μουσικές επιθεωρήσεις, γελοιογραφίες και τραγούδια .

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Η παλιά φωτογραφία




της Γεωργίας Π. Ξάνθη


Η φωτογραφία της 5ης Μαρτίου του 1950 , από τον πλανόδιο φωτογράφο, βγήκε επί τόπου. Και αφού αφαίρεσε το καπάκι που ήταν το διάφραγμα της μηχανής , όπως μόνο εκείνος ταχυδακτυλουργικά με το χέρι του μπορούσε , άφησε χρόνο ,ίσως όχι πολύ για να καταγράψει την εικόνα , τον άνθρωπο. Δίπλα του, σε ένα κουβαδάκι τα απαραίτητα υγρά εμφάνισης ,μια καρέκλα ,και ένα μεγάλο χαρτόνι για φόντο.
Μόνο που στην φωτογραφία , δεν χρειάσθηκε. Στο από χώμα πεζοδρόμιο της οδού Λενορμάν , με φόντο την πρασιά του Κέντρου Νεότητας του Δήμου, στην πρώην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου του παλαιού, πρώην Πλατεία Μεταξά ,και νυν Σωτήρη Πέτρουλα, απέναντι ακριβώς από το θέατρο του Κολωνού , ο πλανόδιος , απαθανάτισε την παρουσία μιας τωρινής απουσίας.
Σε πρώτο πλάνο ,οι γραμμές του τραμ ,του 11 , Κολοκυνθούς-Ομόνοια . Εμφανέστατος και ο τίτλος της εφημερίδας για τους γνωστούς λόγους. Πολλά τα νέα αφού οι εκλογές ήταν κοντά, ο Πλαστήρας ζητούσε να αφεθούν ελεύθεροι οι κομμουνιστές, ο Θεοτόκης πρωθυπουργός ζητούσε αναβολή των εκλογών , με συμπαραστάτη του τον Γ. Παπανδρέου, Κανελλόπουλο, Μαρκεζίνη. Αν ήθελες λοιπόν , να μάθεις νέα από τις «άλλες» τις κακές εφημερίδες , έπρεπε να πάς σε άλλη γειτονιά, και σε άγνωστο περιπτερά.
Η διανομή των γνωστών σημειωμάτων « περάστε από το ΙΕ παράρτημα ασφαλείας Κολωνού, στα σκαλάκια, δια υπόθεσήν σας , ήταν γνωστή ,« διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.»
Η φωτογραφία είναι παρελθόν, η μνήμη τυπωμένη στο χαρτί και για μένα μια χάρτινη  νοσταλγική αθανασία.

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Το Τραμ το Τελευταίο



Γράφει η Γεωργία Π. Ξάνθη
Πρωινή αναμονή του  012 , το τρόλεϊ  της γραμμής  Περιστέρι-Σύνταγμα, στην  στάση Αρμονία της Λένορμαν. Η πραγματική ζωή είναι εδώ , στην στάση της αναμονής του τρόλεϊ η του λεωφορείου,  έχοντας  ένα και μοναδικό σκοπό . Να προλάβεις να φτάσεις στον προορισμό.
Σκέψεις , διασκεδάζουν  τη  αναμονή. Δρόμος ανοίγεται μπροστά μου, ένας δρόμος με ράγες. Ο μεγάλος αυτός δρόμος  κάποτε στέναζε  από το βάρος  των  τραμ και των αμαξών. Είναι το 1882 , όταν εμφανίζεται το πρώτο ιππήλατο τραμ στους δρόμους της Αθήνας και το Νο  7  , με  πινακίδα βυσσινί  και μεγάλα γράμματα , ΚΟΛΟΚΥΝΘΟΥ. 

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Παλαμηδίου 10

 Παιδικές µνήµες από µια ηµέρα στην κατοχική Αθήνα.  Την ηµέρα που κηδεύτηκε ο Κωστής Παλαµάς

του Φώτου Λαμπρινού
Το σπίτι είχε το παρατσούκλι «µπουντρούµι», γιατί καµιά φορά, τον χειµώνα, οι τοίχοι έσταζαν νερό. Η διεύθυνση ήταν Παλαµηδίου 10. Η οδός Παλαµηδίου ξεκινούσε από εκεί που τελείωναν τα «κρητικά», κάτι χαµόσπιτα στριµωγµένα σε ένα λοξό στενάκι και κολληµένα στον τοίχο της κάτω πλευράς του σιδηροδροµικού σταθµού Πελοποννήσου. Κάθετη στην Παλαµηδίου ερχόταν η Ιωαννίνων, πέρα από τα «σκαλάκια» του τρένου και από το 7ο Γυµνάσιο Θηλέων. Κάθε µεσηµέρι ή απόγευµα, όταν σχόλαγε η κοριτσοθύελλα, στέκονταν στα πεζοδρόµια, ακουµπισµένοι λίγο στον τοίχο των σπιτιών, οι «γαµπροί» – όπως τους αποκαλούσαµε εµείς η πιτσιρικαρία. Οι δρόµοι σε όλη την περιοχή έχουν ονόµατα πόλεων της Πελοποννήσου, όπως Ναυπλίου, Αστρους, Αργους, Πύλου, Μαντινείας, και ανάµεσά τους η Λένορµαν. Ο Καρλ Λενορµάν, γάλλος αρχαιολόγος που είχε λάβει µέρος σε αρχαιολογική αποστολή στην Πελοπόννησο, πέθανε στην Αθήνα και ετάφη στον Κολωνό. Ωστόσο η οδός λέγεται Λένορµαν, έτσι που οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούν ότι πρόκειται για Βρετανό.

όλο το άρθρο στο  http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=436334

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Σας περιμένουμε Σάββατο και Κυριακή στο Στέκι



-Που είναι το  Στέκι Αλληλεγγύης της Επιτροπής Κατοίκων της Ακαδημίας Πλάτωνος:
Στην οδό Τηλεφάνους 12 (κάθετη στη Λένορμαν, μπορείτε να έρθετε από την Πλάτωνος)  απέναντι από το 60ο δημοτικό σχολείο
-Πότε είναι ανοικτό:
Κάθε  Σάββατο και Κυριακή 11.00-13.00.
-Πίνουμε κάτι;
Και βέβαια. Καφέ, τσίπουρο, ρακί. Κερνάμε γλυκά και ό,τι άλλο προκύψει.

-Τι μπορούμε να βρούμε;

Αρχαίοι τάφοι στη Λενορμάν (1899)


Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Αναζητώντας την καρδιά του Λενορμάν





Από το 8ο τεύχος της εφημερίδας μας που κυκλοφορεί
Του Θανάση Σκρουμπέλου*

Ο λόφος του Κολωνού ήταν και είναι το κέντρο αναφοράς της γειτονιάς. Όπως και για τον Πλάτωνα[Ακαδημία Πλάτωνος] ήταν τα αρχαία στις χωματερές , όπου μικροί παίζαμε μπάλα και συνυπήρχαμε δίπλα στις μαρμάρινες υδρίες και τις σαρκοφάγους χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την βαθειά ιστορικότητα του χώρου και των ευρημάτων. Τα ζούσαμε, όμως, ήταν τμήμα της καθημερινότητας μας. Το ίδιο και στον λόφο. Ξέραμε πως στην κορυφή του, πάνω από το νταμαράκι [Σήμερα είναι θέατρο]ήταν τα μνημεία του Λενορμάν και του Μύλερ και τίποτα παραπάνω. Τα ονόματα τα διαβάζαμε πάνω στο μάρμαρο, όμως τα πως και τα γιατί δεν τα ξέραμε και δεν μας απασχολούσαν  και ήταν σα να υπήρχαν από πάντα εκεί, κομμάτι της γειτονιάς και του λόφου.