Το Άστυ, αρ. φύλ. 1800, 22.11.1895: 3
ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑ δὲν ὑβρίζουσι μόνον τοὺς Ἕλληνας ὡς ἐν ἐπιγνώσει χρεωκόπους, ἀλλὰ καταγγέλλουσιν αὐτοὺς καὶ ὡς ἀγνώμονας καὶ ἀναλγήτους φύλακας τῶν τάφων μεγάλων ἀνδρῶν, οἵτινες ἐκλέϊσαν τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Ἰδού, λόγου χάριν, τίνα ἐξ Ἀθηνῶν γράφει Γερμανὸς καθηγητὴς πρὸς τὴν «Ἐφ. τῆς Κολωνίας»: «... Εἰς ὀλίγην ἀπόστασιν ἀπὸ τοῦ μικροῦ λόφου κεῖνται αἱ ἐπιτύμβιοι στῆλαι τοῦ Ὀδοφρέδου Μυλλέρου καὶ τοῦ Καρόλου Λενορμάν. Ἐν τῇ ἀττικῇ γῇ, ἧς τὴν ἱστορίαν ἠρεύνησαν ἀκαμάτως οἱ μεγάλοι οὗτοι ἀρχαιολόγοι, ἐν τῇ ἀττικῇ γῇ ἠθέλησαν νὰ κοιμηθῶσι τὸν αἰώνιον ὕπνον· ἀλλ’ αἱ νῦν Ἀθῆναι εἶνε φαύλη φύλαξ τῆς ξενίας τῶν νεκρῶν. Ἡ ἐλεεινὴ κατάστασις ἀμφοτέρων τῶν στηλῶν ἐμποιεῖ φρίκην εἰς τὸν πατοῦντα τὸ ἀθάνατον τοῦ Κολωνοῦ ἔδαφος. Οὐδὲν λέγομεν περὶ τῆς ἀκαθαρσίας αὐτῶν, διότι εἴμεθα εἰθισμένοι εἰς τὴν θέαν μνημείων, φερόντων τοὺς ὑπὸ τοῦ ἀγοραίου ὄχλου προσαφθέντας αὐτοῖς ρύπους· λέγομεν μόνον ὅτι οἱ κάτοικοι τοῦ Κολωνοῦ, δηλαδὴ οἱ συνδημόται τοῦ Σοφοκλέους , ἐξελέξαντο τοὺς στύλους τῶν μνημείων ὡς σκοπὸν τῶν περὶ τὴν λιθοβολίαν ἀσκήσεών των, ἤδη δὲ τὸ περικαλλῶς κεκοσμημένον στεφάνωμα ἀμφοτέρων τῶν μνημείων εἶνε ἄρδην κατεστραμμένον. Πρὸς τούτοις, οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ Κολωνεῖς, ὑποπτεύσαντες ἴσως ὅτι ἐντὸς τῶν τάφων κρύπτονται θησαυροί, ἤνοιξαν εὐρεῖαν ρωγμὴν ὑπὸ τὴν στήλην τοῦ Μυλλέρου, ἐξ ἧς φαίνεται ὅλη ἡ κρηπίς. Ἂς μὴ λαλῶμεν περὶ τοῦ καθήκοντος τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως πρὸς τοὺς μεγάλους νεκρούς· ἀλλὰ τοὐλάχιστον ἡ γερμανικὴ πρεσβεία καὶ τὸ γερμανικὸν Ἰνστιτοῦτον ἠδύναντο ἐπὶ τέλους νὰ λάβωσιν ὀλίγην φροντίδα περὶ τοῦ τάφου τοῦ Μυλλέρου. Τὴν βεβήλωσιν τοῦ ἰδίου τάφου δὲν αἰσθάνεται ὁ μέγας νεκρός, ἀλλ’ ὤφειλον δὴ νὰ συναισθανθῶσιν αὐτὴν οἱ Γερμανοί».
ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑ δὲν ὑβρίζουσι μόνον τοὺς Ἕλληνας ὡς ἐν ἐπιγνώσει χρεωκόπους, ἀλλὰ καταγγέλλουσιν αὐτοὺς καὶ ὡς ἀγνώμονας καὶ ἀναλγήτους φύλακας τῶν τάφων μεγάλων ἀνδρῶν, οἵτινες ἐκλέϊσαν τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Ἰδού, λόγου χάριν, τίνα ἐξ Ἀθηνῶν γράφει Γερμανὸς καθηγητὴς πρὸς τὴν «Ἐφ. τῆς Κολωνίας»: «... Εἰς ὀλίγην ἀπόστασιν ἀπὸ τοῦ μικροῦ λόφου κεῖνται αἱ ἐπιτύμβιοι στῆλαι τοῦ Ὀδοφρέδου Μυλλέρου καὶ τοῦ Καρόλου Λενορμάν. Ἐν τῇ ἀττικῇ γῇ, ἧς τὴν ἱστορίαν ἠρεύνησαν ἀκαμάτως οἱ μεγάλοι οὗτοι ἀρχαιολόγοι, ἐν τῇ ἀττικῇ γῇ ἠθέλησαν νὰ κοιμηθῶσι τὸν αἰώνιον ὕπνον· ἀλλ’ αἱ νῦν Ἀθῆναι εἶνε φαύλη φύλαξ τῆς ξενίας τῶν νεκρῶν. Ἡ ἐλεεινὴ κατάστασις ἀμφοτέρων τῶν στηλῶν ἐμποιεῖ φρίκην εἰς τὸν πατοῦντα τὸ ἀθάνατον τοῦ Κολωνοῦ ἔδαφος. Οὐδὲν λέγομεν περὶ τῆς ἀκαθαρσίας αὐτῶν, διότι εἴμεθα εἰθισμένοι εἰς τὴν θέαν μνημείων, φερόντων τοὺς ὑπὸ τοῦ ἀγοραίου ὄχλου προσαφθέντας αὐτοῖς ρύπους· λέγομεν μόνον ὅτι οἱ κάτοικοι τοῦ Κολωνοῦ, δηλαδὴ οἱ συνδημόται τοῦ Σοφοκλέους , ἐξελέξαντο τοὺς στύλους τῶν μνημείων ὡς σκοπὸν τῶν περὶ τὴν λιθοβολίαν ἀσκήσεών των, ἤδη δὲ τὸ περικαλλῶς κεκοσμημένον στεφάνωμα ἀμφοτέρων τῶν μνημείων εἶνε ἄρδην κατεστραμμένον. Πρὸς τούτοις, οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ Κολωνεῖς, ὑποπτεύσαντες ἴσως ὅτι ἐντὸς τῶν τάφων κρύπτονται θησαυροί, ἤνοιξαν εὐρεῖαν ρωγμὴν ὑπὸ τὴν στήλην τοῦ Μυλλέρου, ἐξ ἧς φαίνεται ὅλη ἡ κρηπίς. Ἂς μὴ λαλῶμεν περὶ τοῦ καθήκοντος τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως πρὸς τοὺς μεγάλους νεκρούς· ἀλλὰ τοὐλάχιστον ἡ γερμανικὴ πρεσβεία καὶ τὸ γερμανικὸν Ἰνστιτοῦτον ἠδύναντο ἐπὶ τέλους νὰ λάβωσιν ὀλίγην φροντίδα περὶ τοῦ τάφου τοῦ Μυλλέρου. Τὴν βεβήλωσιν τοῦ ἰδίου τάφου δὲν αἰσθάνεται ὁ μέγας νεκρός, ἀλλ’ ὤφειλον δὴ νὰ συναισθανθῶσιν αὐτὴν οἱ Γερμανοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου